Ben je helemaal klaar met meeslepen van die grote spiegelreflexcamera, of laat zelfs je camerasmartphone te wensen over? Voor beide ben je aan het juist adres bij de beste systeemcamera.
Binnen deze categorie is voor haast ieder wat wils te vinden, maar je weet pas echt of een systeemcamera bij je past – en zo ja, welke – na dit artikel te lezen.
Je wilt kwaliteit zonder met een onmogelijk zwaar en groot ding te sjouwen. Dan ben je bij de beste systeemcamera aan het goede adres.
Deze camera bezit veel van de verkooppunten van een spiegelreflexcamera, waaronder het handige feit dat je de lenzen alsnog naar wens kunt verwisselen.
Een markant verschil is echter dat een systeemcamera geen losse onderdelen bevat, waar de spiegelreflex deze wél bevat. Dat maakt hem iets robuuster, compacter, en bovendien stil – ideaal voor natuurfotograven!
Maar het is moeilijk om een keuze te maken tussen alle duizenden systeemcamera's die er bestaan. Daarvoor staan hieronder de top 3 beste keuzes van het moment. Maar ik adviseer je om even verder te lezen zodat jij erachter kan komen wat het beste bij jou past.
Bekijk op Bol.com
Bekijk op Coolblue
Bekijk op CoolblueStiekem zitten er veel haken en ogen aan de keuze die je gaat maken. Informeer jezelf goed voordat je een aanschaf maakt.
Wat voornamelijk het onderscheid maakt tussen een systeemcamera en een compactcamera, is dat een compactcamera geen verwisselbare lenzen gebruikt.
Dit maakt zoveel verschil, dat een systeemcamera meteen een flinke brug naar professionele fotografie slaat. Nog nooit een camera met verwisselbare lenzen gebruikt? Dan sta je versteld van de resultaten die je kunt behalen – na enige oefening.
Bij compactcamera's is het niet mogelijk om de lens te verwisselen. Deze hebben een ingebouwde lens met een variabel diafragma, een kleine sensor en meestal een optische zoom.
Met een systeemcamera is het niet mogelijk om op dezelfde manier in te zoomen: je moet met verschillende zoomlenzen aan de gang om jezelf dichter bij of verder van een object te krijgen.
Het zoombereik van een enkele zoomlens is hierbij (net als bij een instantcamera) beperkt, dus als je een breed spectrum van 'afstanden' wilt overbruggen met je camera, heb je meerdere zoomlenzen nodig met verschillende brandpuntafstanden. Hier kom ik nog op terug.
Met een systeemcamera zelf heb je wél controle over bijvoorbeeld selectieve scherpstelling of een aanpasbare scherptediepte.
Hetgeen wat vaak het meeste opvalt aan de foto's gemaakt met een 'professionelere camera' is selectieve scherpstelling.
Een uitgesproken bokeh accentueert dit. Hierbij is het onderwerp waar je de aandacht naar wilt trekken scherp, en de rest – de voor- of achtergrond – onscherp.
Hier zit dan ook meteen een groot voordeel aan: de meeste spiegelreflexlenzen passen ook op een systeemcamera. De verschillende interne mechanismen van de camera's maken hierin geen verschil.
Als je bijvoorbeeld de overstap wil maken van spiegelreflex naar systeem, dan kan dit veel uitmaken. Controleer wel altijd van te voren of de lenzen die je wellicht al hebt, ook écht op de camera passen die je op het oog hebt. Individuele verschillen bestaan altijd.
De sensorgrootte van de camera geeft aan hoe goed deze werkt bij weinig licht. Een camera met een grotere sensor presteert beter bij onderbelichte omstandigheden en genereert minder ruis.
Over het algemeen hebben systeemcamera's een APS-C-sensor, deze zijn ook gebruikelijk in spiegelreflexcamera's. Of ze hebben een Micro Four Thirds-sensor. Dit ligt tussen een point-and-shoot en een spiegelreflex in. Wat we steeds meer beginnen te zien is dat systeemcamera's een full-frame-sensor hebben, en dit is een mooie ontwikkeling voor de toekomst.
De viewfinder is de zoeker waar je doorheen kijkt om een te zien waarvan je een foto maakt. Om te beginnen hebben we een optische zoeker. Hierbij zie je precies wat de camera ziet.
Bij systeemcamera's kom je een optische zoeker echter niet tegen, omdat er geen spiegels in de camear zitten die het beeld door de behuizing stoort.
Een systeemcamera gebruikt een elektronische zoeker, oftewel een EVF (electronic viewfinder). Dit heeft zo zijn voor- en nadelen.
Het kan erg storend zijn dat er een vertraging optreedt tussen het moment dat er iets gebeurt, en dat je het ziet op de EVF. Gelukkig gaat het hier doorgaans om een zeer minimale vertraging, maar een halve seconde kan een enorm verschil maken in de fotografie.
Daarnaast heeft het ook een nadelig effect op je batterij: deze loopt sneller leeg door gebruik van de EVF. Zie je deze nadelen niet zitten, overweeg dan alsnog een spiegelreflexcamera.
Toch heeft een elektronische viewfinder ook veel voordelen. De grootste daarvan is focus peaking. Dit is dan ook een veelgezochte functie. Focus peaking helpt je in real-time met het scherpstellen met een gekleurde lijn die de randen van het contract binnen het frame markeert.
Een ander groot voordeel is dat een elektronische viewfinder het beeld weergeeft zoals de camera het daadwerkelijk vastlegt. Zo voorkom je nare verrassingen wanneer het tijd is om je foto's te bekijken.
Denk hierbij aan kleurbalans, belichting en andere instellingen die je van tevoren hebt toegepast. Dit is erg behulpzaam als je nog een beginner bent, vooral omdat je de instellingen terugleest op de EVF terwijl je fotografeert.
Professionele fotografen die weten wat ze doen en veel ervaring hebben met fotobewerkingsoftware, hebben dit vaak niet nodig en geven dan ook de voorkeur aan een optische zoeker. Een optische zoeker kent de eerderbenoemde nadelen immers niet.
Spiegelreflexcamera's maken gebruik van fasedetectie voor scherpstellen, terwijl systeemcamera's contrastdetectie gebruiken.
Bij fasedetectie maakt het systeem gebruik van de spiegel in de spiegelreflexcamera om het licht dat binnenkomt te verdelen in paren. De camera vergelijkt deze paren vervolgens, waarna de camera snel op het onderwerp scherpstelt.
Omdat systeemcamera's geen spiegel hebben, is dit niet mogelijk.
Daarom heeft men voor systeemcamera's contrastdetectie ontwikkeld. Hierbij meet hij het contrast tussen de pixels die op de sensor zitten. Als de camera genoeg contrast detecteert, kan deze scherp stellen op het onderwerp.
Het nadeel hiervan is dat het proces langzamer is, en dat deze moeite ervaart bij weinig licht. Daarnaast lukt is scherpstellen op bewegende onderwerpen ook moeilijker met deze methode.
Maar er is goed nieuws in cameraland: er is een nieuwe hybride van scherpstelmethodes die beide opties combineert. Vind je het belangrijk dat je autofocus snel is, en bij weinig licht goed werkt? Dan is dit ideaal voor jou!
Gezien het feit dat deze hybride ook gebruik maakt van de fasedetectie, vind je deze optie helaas niet bij systeemcamera's. Wil je het beste van beide werelden, dan moet je naar een spiegelreflex uitwijken.
Op het gebied van video zijn systeemcamera's en spiegelreflexcamera's niet veel verschillend. Beide kunnen in FullHD of zelfs 4K opnemen en geven uitzonderlijk goede kwaliteit. Daarnaast zijn beide te voorzien van verschillende lenzen.
Toch hebben systeemcamera's een klein streepje voor. Dit komt voornamelijk door de manier van scherpstellen. Met contrastdetectie wordt er constant scherp gesteld waardoor het gemakkelijker is om hier continu kwaliteit in te hebben.
Is het toch nog niet helemaal duidelijk? Hieronder staan de meest gestelde vragen om je verder op weg te helpen.
Het grote verschil tussen deze twee camera's is dat spiegelreflexcamera's spiegels gebruiken om het beeld vast te leggen. Een systeemcamera daarentegen laadt het beeld direct op het mainframe, waardoor het op de elektronische viewfinder verschijnt.
Het grootste voordeel is dat je nagenoeg dezelfde kwaliteit als een spiegelreflexcamera krijgt, terwijl een systeemcamera veel lichter en compactert is. Zo is deze camera véél makkelijker mee te nemen dan een spiegelreflex camera.
In theorie is een full-frame camera de beste optie. Dit komt omdat het bereik dynamischer en groter is. Je maakt hiermee makkelijker foto's met weinig licht en je hebt minder last van ruis bij een hoge ISO- waarde. Een hogere ISO-waarde staat hierbij voor meer lichtgevoeligheid, wat sneller tot ruis leidt dan een lage ISO-waarde.
Dat kan ik je niet vertellen. Wel staan hieronder voor de laatste keer de beste keuzes met de belangrijkste specificaties om je verder op weg te helpen.
| 1 | Sony Alpha a6100 | Bekijk op Coolblue | Bekijk op Bol.com |
| 2 | Canon EOS M50 Mark II | Bekijk op Bol.com | Bekijk op Coolblue |
| 3 | Sony ZV-E10 | Bekijk op Bol.com | Bekijk op Coolblue |
| 4 | Panasonic Lumix GX80 | Bekijk op Bol.com | |
| 5 | Olympus E-PL10 |
De stap naar de professionele fotografie was nog nooit zo makkelijk, zolang je weet waar je op moet letten. Weet jij dus naar welke sensor je moet zoeken? Je weet: hoe groter deze is, hoe meer licht deze binnen laat.
Of leg je de nadruk meer op hoeveel compatibele lenzen beschikbaar zijn voor je toekomstige camera, of juist op het autofocusmechanisme?
Waar ga jij als eerste foto's van schieten? Laat het me hieronder vooral weten – ook als je tips of vragen hebt! 📷
